Αφορμή μου έδωσε ομαδική φωτογραφία του 1937 από τον φωτογράφο Μιχάλη Μαρκάκη, που εικονίζονται πολλοί Περβολιανοί και άλλοι. Μου έφερε μνήμες και βιώματα την ημέρα της γιορτής του Τιμίου Σταυρού.
Δεκαπέντε μέρες πριν το πανηγύρι, όλοι οι Αερινιώτες καθάριζαν τις αυλές τους, τους δρόμους και τα χωμάτινα δωμάτιά τους.
Τη Θεία λειτουργία έκανε ο μακαρίτης καλός Ιερέας παπά Αντώνης από τα Περβόλια με ψάλτες τους αείμνηστους Ιωάννη Φιωτάκη, Δάσκαλο, το γιο του Μακαρίτη Νίκο και μετέπειτα ιερέα, τον ανιψιό του Νικόλαο Παπαδάκη και τον έτερο γιο του Ελευθέριο Παπαδάκη Δάσκαλο Ιστορικό και καλό μας χωριανό, τον Καστρινάκη και τους Φελεσάκηδες.
Επίτροποι ήταν ο Μακαρίτης Αντώνιος Φελεσάκης, που έλεγε στο δίσκο για τον έρανο της Εκκλησίας «η Χάρη Του να σας βοηθά». Ο Δάσκαλος Μήτσος Γεωργιλάς έβαζε στο δίσκο 50 Δραχμές (σημερινές 20.000) σε χαρτονόμισμα, ο μακαρίτης θείος μου Μανώλης Ζαχαράκης έστελνε 10 δολάρια υπέρ της εκκλησίας κάθε χρόνο, ενώ οι άλλοι βάζανε 1-2 δραχμές.
Μετά τη λειτουργία οι Αερινιώτες έκαναν πανηγύρι κάτω από τη σκιά των δένδρων, με λιμπίνους, ελιές κουκιά, πατάτες, βραστά καλαμπόκια, και σταφύλια. Την ημέρα της γιορτής δεν τρώνε λάδι, παρά μόνο όταν είναι Σάββατο η Κυριακή. Κάτω από τη σκιά των δένδρων είχαν ταβέρνες οι: Πολάκης, Βρουχάκης, Τομαδάκης Γεράσιμος Γεωργιλάς και άλλοι. Τα κεράσματα ήταν για τους άντρες κρασί, για τις γυναίκες και τα παιδιά λουκούμια, πίπερμαν, γκαζόζες που έκλειναν με μπίλιες και όταν τις άνοιγες έκαναν μπαμ.
Οργανοπαίκτες ήταν ο Φελεσομάνολας λύρα, ο Μίνως Αναστασάκης λαούτο, ο Δημήτρης Χαρτζουλάκης λαούτο, ο Θεόδωρος Σημαντηράκης βιολί, ο Νικόλαος Χάρχαλης βιολί.
Του Χάρχαλη η μητέρα και του Μάμα Ηλιάκη ήταν Φελεσοπούλες από τον Αερινό, που είχαν έφεση στη μουσική. Θυμάμαι τους λεβεντόκορμους χορευτές Μανώλη Κουκουράκη, Δάσκαλο από το Έλος, Μανώλη φαλαγκάρη, Σκυλούριδες, Φελεσάκηδες, Χατζογιάννηδες και πολλούς άλλους με την Κρητική ενδυμασία και όλες τις λεβεντόκορμες κοπέλες. Δεν υπήρχαν τότε Ι.Χ. και οι πανηγυριώτες έρχονταν με άλογα, μουλάρια και γαϊδουράκια στολισμένα με τους συντζαντέδες, τα έδεναν κάτω από τα δένδρα και με τα αγγανίσματά τους δημιουργούσαν δική τους ορχήστρα.
Μετά οι πανηγυριώτες πηγαίνανε σε όλα τα σπίτια των Αερινιοτών. Οι περισσότεροι έρχονταν όταν τρώγαν λάδι, στο σπίτι της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου Ζαχαρογιάννενας, που έψηνε χταπόδι με ρύζι, σπάνιο φαγητό και εκλεκτό για την εποχή εκείνη.
Επειδή πρέπει να τα γράφομε όλα, θετικά και αρνητικά, Θυμάμαι επίσης ορισμένους νεαρούς Αερινώτες που ενώ είναι ημέρα νηστείας, έπαιρναν δικές τους κότες και καμιά δεκαριά κλεμμένες και τις έφερναν στο σπίτι του Νταμπασοδημήτρη παλαιού κτηνοτρόφου και γεροντοπαλήκαρου, τις βράζανε σε ένα μεγάλο τέζτερη, με πιλάφι γλεντούσανε μέχρι το πρωί της επομένης!!!
Ήταν μια ωραία εποχή που πολύ τη νοσταλγώ, τώρα στο ωραίο και φιλόξενο αυτό χωριό που ζουν λιγοστοί ηλικιωμένοι άνθρωποι, όπως σε όλα τα ορεινά χωριά.
Αυτοί που έχουν φύγει, έχουν γίνει επιστήμονες, υπάλληλοι, επιχειρηματίες, με καλές δουλειές ωραίες οικογένειες, που όπου κι αν βρίσκονται, αγαπούν το Χωριό τους.
Χανιά 10 Σεπτεμβρίου 1997
Ιωάννης Εμμ. Σκαλίδης
απο την εφημερίδα "ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ" της Κρήτης
.
.
.
Δεκαπέντε μέρες πριν το πανηγύρι, όλοι οι Αερινιώτες καθάριζαν τις αυλές τους, τους δρόμους και τα χωμάτινα δωμάτιά τους.
Τη Θεία λειτουργία έκανε ο μακαρίτης καλός Ιερέας παπά Αντώνης από τα Περβόλια με ψάλτες τους αείμνηστους Ιωάννη Φιωτάκη, Δάσκαλο, το γιο του Μακαρίτη Νίκο και μετέπειτα ιερέα, τον ανιψιό του Νικόλαο Παπαδάκη και τον έτερο γιο του Ελευθέριο Παπαδάκη Δάσκαλο Ιστορικό και καλό μας χωριανό, τον Καστρινάκη και τους Φελεσάκηδες.
Επίτροποι ήταν ο Μακαρίτης Αντώνιος Φελεσάκης, που έλεγε στο δίσκο για τον έρανο της Εκκλησίας «η Χάρη Του να σας βοηθά». Ο Δάσκαλος Μήτσος Γεωργιλάς έβαζε στο δίσκο 50 Δραχμές (σημερινές 20.000) σε χαρτονόμισμα, ο μακαρίτης θείος μου Μανώλης Ζαχαράκης έστελνε 10 δολάρια υπέρ της εκκλησίας κάθε χρόνο, ενώ οι άλλοι βάζανε 1-2 δραχμές.
Μετά τη λειτουργία οι Αερινιώτες έκαναν πανηγύρι κάτω από τη σκιά των δένδρων, με λιμπίνους, ελιές κουκιά, πατάτες, βραστά καλαμπόκια, και σταφύλια. Την ημέρα της γιορτής δεν τρώνε λάδι, παρά μόνο όταν είναι Σάββατο η Κυριακή. Κάτω από τη σκιά των δένδρων είχαν ταβέρνες οι: Πολάκης, Βρουχάκης, Τομαδάκης Γεράσιμος Γεωργιλάς και άλλοι. Τα κεράσματα ήταν για τους άντρες κρασί, για τις γυναίκες και τα παιδιά λουκούμια, πίπερμαν, γκαζόζες που έκλειναν με μπίλιες και όταν τις άνοιγες έκαναν μπαμ.
Οργανοπαίκτες ήταν ο Φελεσομάνολας λύρα, ο Μίνως Αναστασάκης λαούτο, ο Δημήτρης Χαρτζουλάκης λαούτο, ο Θεόδωρος Σημαντηράκης βιολί, ο Νικόλαος Χάρχαλης βιολί.
Του Χάρχαλη η μητέρα και του Μάμα Ηλιάκη ήταν Φελεσοπούλες από τον Αερινό, που είχαν έφεση στη μουσική. Θυμάμαι τους λεβεντόκορμους χορευτές Μανώλη Κουκουράκη, Δάσκαλο από το Έλος, Μανώλη φαλαγκάρη, Σκυλούριδες, Φελεσάκηδες, Χατζογιάννηδες και πολλούς άλλους με την Κρητική ενδυμασία και όλες τις λεβεντόκορμες κοπέλες. Δεν υπήρχαν τότε Ι.Χ. και οι πανηγυριώτες έρχονταν με άλογα, μουλάρια και γαϊδουράκια στολισμένα με τους συντζαντέδες, τα έδεναν κάτω από τα δένδρα και με τα αγγανίσματά τους δημιουργούσαν δική τους ορχήστρα.
Μετά οι πανηγυριώτες πηγαίνανε σε όλα τα σπίτια των Αερινιοτών. Οι περισσότεροι έρχονταν όταν τρώγαν λάδι, στο σπίτι της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου Ζαχαρογιάννενας, που έψηνε χταπόδι με ρύζι, σπάνιο φαγητό και εκλεκτό για την εποχή εκείνη.
Επειδή πρέπει να τα γράφομε όλα, θετικά και αρνητικά, Θυμάμαι επίσης ορισμένους νεαρούς Αερινώτες που ενώ είναι ημέρα νηστείας, έπαιρναν δικές τους κότες και καμιά δεκαριά κλεμμένες και τις έφερναν στο σπίτι του Νταμπασοδημήτρη παλαιού κτηνοτρόφου και γεροντοπαλήκαρου, τις βράζανε σε ένα μεγάλο τέζτερη, με πιλάφι γλεντούσανε μέχρι το πρωί της επομένης!!!
Ήταν μια ωραία εποχή που πολύ τη νοσταλγώ, τώρα στο ωραίο και φιλόξενο αυτό χωριό που ζουν λιγοστοί ηλικιωμένοι άνθρωποι, όπως σε όλα τα ορεινά χωριά.
Αυτοί που έχουν φύγει, έχουν γίνει επιστήμονες, υπάλληλοι, επιχειρηματίες, με καλές δουλειές ωραίες οικογένειες, που όπου κι αν βρίσκονται, αγαπούν το Χωριό τους.
Χανιά 10 Σεπτεμβρίου 1997
Ιωάννης Εμμ. Σκαλίδης
απο την εφημερίδα "ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ" της Κρήτης
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου